Airbrush Techniek
Airbrush. Vandaag de dag onder andere nog gebruikt voor het opleuken van motorfietsen. Het vereist een vaste hand, kennis van de materialen en een creatieve kijk.
In de jaren tachtig, voordat computers en grafische software hun intrede deden, werd airbrush techniek ook toegepast in de grafische wereld. Na twee jaar in Japan vertoeft te hebben, solliciteerde ik bij een tekenbureau. Het was november 1980.
Mijn expertise was tot an die tijd blijven steken bij perspectivische pentekeningen, van technische apparaten en machines. Maar al snel werd ik in het diepe gegooid, deze studio was veelzijdiger, en airbrush werd de hoofdmoot.
Een korte uitleg van hoe deze techniek in zijn werk ging, met een potlood illustratie van een kubus als voorbeeld.
De potlood tekening werd gemaakt op transparant papier, dat ook wel calque papier werd genoemd. Daarna werd mild klevende “Frisket” film eroverheen gelegd, het grafiet van de potloodlijnen werd na enig wrijven, overgezet op de onderzijde van de film. De film verhuisde vervolgens naar dik art board.
Het operatiemesje, zoals ook een chirurg gebruikt.
Met een operatiemesje, een “scalpel” volgden we de lijnen en sneden we de lijnen, zodat we de drie zijden van de kubus apart konden kleuren, met Aeroflash Holbein Acryl inkten. Zodra een deel klaar was, werd dat deel van de film weer met precisie teruggeplaatst.
Aeroflash Holbein Acryl inkten
En zo werden de drie zichtbare vlakken van de kubus één voor één gekleurd. De rechter zijde het donkerst, de bovenzijde het lichtst. De lichtval was in principe altijd vanaf links. Omdat dit ook onze leesrichting is. In Japan en andere Aziatische landen is leesrichting juist andersom, en dat kan je vaak zien in hun artwork.
In een volgend blog ga ik verder in op hoe het proces verder ging, blijf me volgen!