LinkedIn, Facebook en hoe we ons gedragen online en offline
Linkedin en andere social media veranderen voortdurend, en de manier waarop we ermee omgaan verandert net zo hard. LinkedIn wordt van oorsprong gezien als een zakelijk platform, terwijl Facebook vooral voor privégebruik is bedoeld, vakantiekiekjes, verjaardagen.
Toch is er tegenwoordig meer “overlap”. Dat zorgt voor discussies over wat wel en niet kan. Is LinkedIn alleen voor zakelijk? Of mogen we ook de mens 👨🏼 achter de professional laten zien?
In het dagelijks leven lopen privé en zakelijk ook door elkaar. Wanneer we een collega tegenkomen bij de koffieautomaat, praten we niet uitsluitend over targets en projecten. Soms gaat het over het weekend, familie of iets persoonlijks dat ons bezighoudt.
Dat is normaal, want zulke kleine momenten bouwen vertrouwen op. Als we een klant ontmoeten, beginnen we meestal met een stukje smalltalk om de sfeer te breken. Niemand ziet dat als een probleem, want het maakt ons menselijk.
Online werkt het eigenlijk hetzelfde, alleen wordt de grens sneller opgezocht. Op LinkedIn willen mensen professioneel overkomen, maar tegelijkertijd laten ze meer persoonlijke kanten zien. Een ervaring uit het privéleven kan inspireren of iets duidelijk maken over werkethiek of motivatie.
Het wordt gewaardeerd zolang het relevant blijft en niet verandert in puur privé. Op Facebook ligt dat anders. Daar beginnen gesprekken vaak juist persoonlijk en worden ze soms zakelijk. Het is een omgekeerde beweging.
Het mooie is dat beide platforms een eigen rol hebben, net zoals we verschillende rollen hebben in het echte leven. Je gedraagt je anders op kantoor dan bij vrienden, maar nog steeds ben je dezelfde persoon. Zo werkt dat ook online. De vraag is niet of iets privé of zakelijk is, maar of het waarde heeft voor de mensen die het lezen.
Een persoonlijk verhaal dat anderen inspireert of aan het denken zet, past prima op LinkedIn. Een foto van je lunch of je vakantie ⛱️ hoort logischer bij Facebook.
In de kern zijn social media slechts verlengstukken van hoe wij als mensen met elkaar omgaan. Zolang we daar dezelfde basisregels toepassen, blijft het vanzelf in balans. Respect, relevantie en een stukje oprechte interesse maken elk gesprek waardevol, zowel online als offline.
Hoe netwerken vroeger ging, vóór internet
Netwerken is niet nieuw. Het bestaat al zolang mensen samenwerken. Alleen de manier waarop we het doen is enorm veranderd. Voor de komst van internet zag netwerken er heel anders uit dan nu.
Vroeger gebeurde bijna alles face to face (tegenwoordig noemen we dat “offline”). Wie een nieuwe baan zocht of zakelijke kansen wilde ontdekken, ging naar bijeenkomsten, beurzen of borrels van brancheorganisaties.
Visitekaartjes werden uitgedeeld en zorgvuldig bewaard in mapjes. Men sprak elkaar bij vergaderingen, seminars of simpelweg via via. Een groot netwerk was vaak afhankelijk van fysieke aanwezigheid en van wie je kende in je directe omgeving.
Ik ben vroeger lid geweest van NetPlusWork (later de Red Peppers). Een tweewekelijkse ontbijtsessie, waar bij binnenkomst niemand begon met zijn bedrijf te promoten. Het ging over koetjes en kalfjes,🐄 🐄 hoe was je weekeinde, goede vakantie gehad? Tegenwoordig doet BNI hetzelfde, meestal fysiek. Er zijn -helaas steeds minder- online chapters.
Vroeger was alles anders
Vroeger speelde telefoneren een veel grotere rol. Wie iemand wilde bereiken, moest bellen, een boodschap achterlaten of wachten tot iemand terugbelde. Het kostte tijd om contact te leggen en relaties op te bouwen. Bovendien waren netwerken vaak lokaal of regionaal, simpelweg omdat de reiskosten hoog waren en internationale contacten minder vanzelfsprekend.
Ik heb heel wat pagina’s in de gouden gids afgestruind om afspraken te regelen, toen ik voor mezelf begon in 1993. Bellen ☎️ was toen al niet mijn ding, maar ik moest wel uit mijn comfortzone kruipen om werk binnen te halen. Een aantal van mijn klanten en hun aanbeveling vind je hier.
Ondanks die beperkingen waren persoonlijke relaties toen vaak hechter. Je ontmoette mensen vaker in dezelfde kring en bouwde langdurige zakelijke vriendschappen op.
Het ging langzaam, maar het was direct en menselijk. Netwerken was letterlijk een kwestie van handdrukken, gesprekken voeren en vertrouwen winnen.
Nu kunnen we met één klik iemand aan ons netwerk toevoegen, ook aan de andere kant van de wereld 🌏. Dat is een enorme vooruitgang, maar het verandert ook de dynamiek. Relaties beginnen soms digitaal en moeten daarna nog worden verdiept. Waar vroeger afstand en tijd een drempel vormden, is nu juist de overvloed aan contacten de uitdaging.
Het onderscheid tussen écht contact en vluchtig digitaal contact is daardoor belangrijker dan ooit. Ik heb meer dan 1000 contacten in Linkedin, maar moet bekennen ze niet allemaal echt te kennen, integendeel.
Toch blijft de basis hetzelfde. Netwerken, vroeger en nu, draait om echte interesse, respect en wederkerigheid. Of het nu gebeurde in een vergaderzaal, aan de bar op een beurs, of via een bericht op LinkedIn, het gaat altijd om mensen die elkaar willen helpen, inspireren of versterken. Dat verandert niet, alleen de vorm, het medium, verandert mee met de tijd.
En ik?
Ik probeer een goede mix te maken van zakelijk en wat lossere zaken, geef graag mijn mening over sport, politiek en het weer. Dingen ik vroeger ook besprak bij de kapper (toen ik nog een kapsel had), 😀