Ambacht: Mijn carriére als technisch illustrator begon in 1973. na enkele stages in de bouw, verviel -toen naar mijn gevoel- plan om opzichter te worden, of ambtenaar bij een gemeente, met als taak het beoordelen van bouwvergunning aanvragen, en zaken als welstandscommissie. Dat tweede verrast me nu nog, omdat ik, ook nu nog, zelf graag bepaal hoe mijn huis er uit ziet.
Maar het liep allemaal anders. Het was kommer en kwel in de bouw, in 1973 en de jaren daaromheen. Maar tekenvaardigheid had ik wel, ik werkte reeds voor een aantal architecten om technische bouwtekeningen te maken, aan de hand van hun ontwerp.
Ik deed een groot project in een fabriek, om de routing en logica van de infrastructuur onder de loep te nemen. 2 hectaren, verdeeld over 3 verdiepingen, vol machineriën, opslag, kantoren, technische ruimtes, tot aan het sanitair toe.
Even later zocht een tekenstudio een technisch illustrator, om onderdeel tekeningen te maken van onderdelen. Er kwam van alles voorbij, van haarkrultangen tot legervoertuigen. Alles in “exploded view” dus uit elkaar genomen. Een Philips platenspeler had meer dan 120 onderdelen. Boutjes, moertjes, nippeltjes en transistortjes.
En zo rolde ik de wereld van illustraties in. Ik had een bouwkundige opleiding, maar kreeg zelden meer te maken met bouwkundig ontwerp.
Al deze banen doorliep ik binnen 5 jaar. Ik leerde een hoop. Wat ik leerde was vooral een ambacht. Een grote tekentafel, pennen, potloot, gummen, radeermesjes, transparant papier, lichtdrukmachines, dat waren de jaren zeventig. Er was nog geen sprake van de digitale revolutie.
Ambacht: illustrator
Dus hoe ging het in zijn werk, bijvoorbeeld, het maken van een (exploded) onderdeeltekening van een haarkrultang?
Het was mijn eerste werkdag bij een tekenstudio in Veldhoven. Ik werd voorgesteld, en kreeg een plek in een hoekje. De manager kwam aanzetten met een plastic zak. Met daarin een haarkrultang. “Maak hier een expolded view van, en vergeet geen enkel onderdeel, het is voor een service boek voor reserve onderdelen”.
Ik schroefde het apparaat open, en legde alle onderdelen in volgorde op mijn bureau. Ik ging aan de slag en leerde snel. Als basis had je een onderlegvel, met daarop een lijnenpatroon voor het juiste perspectief. Ik had bij een vorige baas al genoeg geleerd en dat bleek. De potloodtekening was na 6 uur klaar.
Aan de overkant van de ruimte had je de “inktvisjes”, dames die gespecialiseerd waren in het overtrekken van potloodtekeningen in inktlijnen. Geen digitaal gedoe, buisjespennen en inktflesjes, elips-sjablonen en vulpotloden mat 2 mm stiften. Dat was het ambacht.
Deze start van mijn werkzame leven heeft me veel gebracht. Ik ben de charme van het ambacht nooit vergeten. Maar ik maak nu, anno 2025, volop gebruik van alle beschikbare middelen. CAD tekeningen als referentie, digitale grafische software, een Mac met 27” beeldscherm. Is het nog wel een ambacht?
Ambachtelijk illustrator aan het werk
Als er iets hapert, vind ik wel een oplossing op internet. Voor meer kennis en diepgang over technische onderwerpen is ChatGPT of Deepseek ideaal. Alles van nu had het werk van toen zoveel eenvoudiger en efficiënter kunnen maken.
Maar een inktvlekje op je transparant vel, moest je wegraderen met een scheermesje, een fout onderdeel moest je eruit knippen, een nieuw onderdeel er dan weer in monteren. Nu gaat dat digitaal in 5 seconden.
Wat doe ik nu, anno 2025? Ik maak vooral gebruiksaanwijzingen. Veel start-ups, maar ook een aantal importeurs van buitenlandse producten, bellen aan met de vraag naar een goede handleiding. ook een handleiding die voldoet aan Europese en andere richtlijnen.
Het ambacht dat ik vroeger leerde, komt ook nu nog van pas. Omdat ik het nodige technisch inzicht heb opgedaan, door al die techniek, alle apparaten, machines die mijn revue gepasseerd zijn, de afgelopen halve eeuw.