Leiderschap en creativiteit
Schilderkunst en creatief illustreren horen eigenlijk thuis bij de meer ingetogen karakters, naar mijn idee. Ik was dan ook verrast toen ik op zoek ging naar de creatieve kant van bekende politici. Mannen die uitblonken door -niet altijd even voorbeeldig- leiderschap, blijken meerdere talenten te beschikken.
Bob Dylan, Joni Mitchell en David Bowie waren naast vocaal artiest ook goed in beeldende kunst. Muziek is ook een creatief proces, dus dit feit verbaast me niet zo zeer. Ook Grieks componist Vangelis schilderde regelmatig, en had een heel eigen stijl, net als met zijn muziek trouwens.
Adolf H.
De meest bekende van alle leiders met kunst-aspiraties was misschien wel Adolf Hitler. Toen hij naar de kunstacademie in Wenen wilde, werd hij echter afgewezen. Men vond dat zijn werk te zwak was in het tekenen van mensen en figuren, wat een essentiële vaardigheid was voor een opleiding in schilderkunst.
Jonge Adolf had meer talent voor architectuur, maar had voor die opleiding minstens middelbare school nodig, en die had hij nooit doorlopen. Jammer, de wereldgeschiedenis had zoveel anders, en zonder een hoop ellende, kunnen verlopen.
George W. Bush
Een andere politieke figuur is George W. Bush. Na zijn jaren als politieke leider van de VS, van 2001 tot 2009, begon hij fanatiek te schilderen. Hij maakte portretten van andere leiders uit zijn tijd als president, zoals Tony Blair en Vladimir Poetin. Maar ook van veteranen, militairen die gewond raakten tijdens de oorlog in het midden oosten. Zijn stijl wordt vaak omschreven als eenvoudig, kleurrijk en expressief.
Hij werkt vooral met olieverf en zijn benadering is heerlijk intuïtief. Hij is geen professionele kunstenaar, toch hebben zijn schilderijen een persoonlijke en eerlijke uitstraling die veel mensen aanspreekt. George W. Bush laat zien dat het nooit te laat is om een nieuwe passie te ontdekken. Zijn kunst is een verrassende maar oprechte toevoeging aan zijn nalatenschap.
Winston Churchill
Winston Churchill begon met schilderen in 1915, geïnspireerd door het werk van zijn schoonzus. Hij was niet meer te stoppen, en nam zijn schilderspullen overal mee naar toe, om elk willekeurig aantrekkelijk landschap vast te leggen in olieverf.
Totdat die ander schilder, hierboven al genoemd, Polen binnenviel en de tweede wereldoorlog begon. Vanaf dat jaar had Winston andere, belangrijkere zaken aan zijn hoofd, zijn leiderschap was broodnodig om de oorlog tot een einde te brengen. Tot aan zijn dood in 1965 schilderde hij talloze landschappen. Naar men zegt produceerde hij meer dan 500 werken, die hij meestal weggaf, aan familie en vrienden.
Een opmerkelijke gift: Hij schonk ook een schilderij aan Franklin D. Roosevelt, destijds president van Amerika.
Ikzelf zie mezelf niet als kunstenaar. Langs een voortkabbelend riviertje, met een ezel en verfdoos? Nee, dat gaat ‘m niet worden. Zeg nooit nooit, maar ik ben meer een technisch illustrator, en leiderschap is niet echt mijn ding, dus in de voetsporen treden van deze drie leiders, ik ga liever een rondje golfen.
De afbeeldingen van deze kunstwerken zijn zonder winstoogmerk geplaatst in dit blog. Dank aan de artiesten.
